Η επόμενη κινηματογραφική παραγωγή που βασίζεται σε franchise του PlayStation είναι εδώ και φέρνει τη νέα ταινία τρόμου του David F. Sandberg στη μεγάλη οθόνη. Ο Σουηδός σκηνοθέτης έχει ήδη στο βιογραφικό του μερικά σημαντικά ονόματα του horror, όπως το Lights Out του ’13 και το Annabelle: Creation του ’17, αλλά και πιο mainstream κυκλοφορίες τύπου Shazam!. Το Until Dawn δεν ακολουθεί την ιστορία του ομώνυμου παιχνιδιού που έκανε ντεμπούτο το 2015 στο PlayStation 4, αλλά εκμεταλλεύεται το setting του για να διευρύνει τη μυθολογία του συγκεκριμένου IP. Έτσι, έχουμε να κάνουμε με νέους χαρακτήρες, αλλά και με μια φρέσκια ιδέα που στοχεύει στο να αναβιώσει τον τρόμο και την αγωνία του τίτλου της Supermassive Games.
Στο κινηματογραφικό Until Dawn λοιπόν βλέπουμε την Clover και την παρέα της να αναζητούν την χαμένη αδελφή της, ένα έτος μετά από την εξαφάνισή της. Η αναζήτησή τους αυτή τους οδηγεί σε ένα εγκαταλειμμένο πανδοχείο, όπου θα βρουν το βιβλίο με τους προηγούμενους επισκέπτες, στο οποίο υπάρχει και το όνομα της αδελφής της. Η παρέα αποφασίζει να περάσει το βράδυ εκεί, εν μέρει λόγω της ανακάλυψης πως η αδελφή της Clover πέρασε από εκεί, αλλά και εξαιτίας μιας παράξενης καταιγίδας που περικυκλώνει το πανδοχείο, χωρίς να πέφτει πάνω του. Όπως θα περίμενε κανείς, η συγκεκριμένη απόφαση είναι ακραία λάθος, αφού όλοι τους καταλήγουν νεκροί από έναν μανιακό δολοφόνο με μάσκα. Όμως, στιγμές αργότερα επιστρέφουν στη στιγμή που πρωτομπήκαν στο πανδοχείο, σώοι και αβλαβείς. Ευθύς αμέσως, η παραγωγή κάνει ξεκάθαρες τις προθέσεις της να ακολουθήσει τη γραμμή ταινιών όπως το Groundhog Day και το Happy Death Day, που έχουν πλέον ανεπίσημα ιδρύσει ένα υποείδος παρόμοιο με το whodunit, μόνο που στην προκειμένη, οι χαρακτήρες πεθαίνουν ξανά και ξανά από διαφορετικά αίτια, έως ότου λύσουν το μυστήριο που θα σπάσει τη λούπα.
Το setting του σκοτεινού πανδοχείου που περιστοιχίζεται από ένα ατελείωτο δάσος με καταιγίδα φαντάζει ιδανικό για τέτοιου είδους ταινία, με κάθε προσπάθεια των χαρακτήρων για επιβίωση να τους φέρνει αντιμέτωπους με διαφορετικούς τρόμους, αλλά και με αλλαγές στα περιβάλλοντα, σαν να παίζουν ένα μακάβριο roguelike game στην πραγματική ζωή. Η ιδέα είναι σίγουρα έξυπνη, όμως η εκτέλεση μαστίζεται από μέτριους διαλόγους αμφίβολης νοημοσύνης και από φθηνά jumpscares που προβλεπόμενα ακολουθούν τις στιγμές που έχουν ύποπτα διαρκή σιωπή. Οι χαρακτήρες δυσκολεύονται να αναδείξουν οποιαδήποτε χημεία μεταξύ τους, αν και έχουν μεμονωμένες καλές στιγμές (σχεδόν όλοι), ενώ ως προς τις ερμηνείες των ρόλων τους, οι ηθοποιοί δείχνουν την απειρία τους, αλλά παράλληλα και σημάδια ταλέντου που ενδεχομένως να αναδειχθεί στην εκάστοτε μελλοντική τους πορεία. Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν οι Ella Rubin (The Chair) και Michael Cimino (Annabelle Comes Home), αλλά και ο Peter Stormare (22 Jump Street, Constantine) που εμφανίστηκε και σε videogames όπως Destiny, Destiny 2 και Until Dawn.
Παρόλα αυτά, από ένα σημείο κι ύστερα η ταινία εκπλήσσει με έξυπνα χιουμοριστικές στιγμές με άφθονο γέλιο, καταφέρνοντας έτσι να κερδίσει εκ νέου το ενδιαφέρον και να το διατηρήσει μέχρι τέλους. Εδώ είναι και το περίεργο της υπόθεσης: στο πρώτο μισό της ταινίας, οποιαδήποτε προσπάθεια για χιούμορ ήταν αμυδρή και ανεπιτυχής, όμως στο δεύτερο μισό ήταν σαν το επιτελείο της παραγωγής να αποφάσισε να τα δώσει όλα για όλα και να αναμείξει την καφρίλα με τον τρόμο. Το όλο concept λειτούργησε καλύτερα έτσι και το σίγουρο είναι πως θα κάνει πολλές αίθουσες να σείονται από τα γέλια. Εδώ να δώσουμε credit ακόμα και στους μεταφραστές, που έκαναν κι εκείνοι το δικό τους παιχνίδι και ατάκες όπως “is this gonna keep happening” μεταφράστηκαν σε “αυτό το βιολί θα έχουμε τώρα”, πιθανότατα ξυπνώντας μνήμες επικών μεταφράσεων από διαδικτυακές πλατφόρμες σε μεγάλη μερίδα του κοινού.
Ως ταινία τρόμου, το Until Dawn διαθέτει ένα καλό – αν και πολυχρησιμοποιημένο – concept που δυσκολεύεται να διατηρήσει σε υψηλό ποιοτικό επίπεδο, όμως το γεγονός ότι η παραγωγή δεν παίρνει τον εαυτό της στα σοβαρά και μπολιάζει την όλη συνταγή με ξεκαρδιστικές σκηνές που ξεπετάγονται αβίαστα, σώζει την κατάσταση. Το χιούμορ εξισορροπεί τα φθηνά jumpscares και τους προχειροφτιαγμένους (ως προς το make up) “κακούς”, οπότε και όσοι αποφασίσουν να παρακολουθήσουν την ταινία στο σινεμά με τους φίλους τους, είναι βέβαιο πως θα περάσουν ένα ευχάριστο βράδυ. Η πρεμιέρα της είναι προγραμματισμένη για τις 25 Απριλίου και η διάρκειά της ίσα που ξεπερνά τη μιάμιση ώρα.
Για την καλύτερη εμπειρία σου θα θέλαμε να σε παρακαλέσουμε να το απενεργοποιήσεις κατά την πλοήγησή σου στο site μας ή να προσθέσεις το enternity.gr στις εξαιρέσεις του Ad Blocker.
Με εκτίμηση, Η ομάδα του Enternity